“Iedereen die hier komt, zegt: wauw, dit is een te gekke plek.”
José Zuur-Schneider woont sinds vier jaar in DUIN, in de woontoren Valencia. Vanuit haar appartement kijkt ze uit over het IJmeer en Amsterdam – een uitzicht dat ze elke dag opnieuw bewondert. Na 35 jaar als stewardess bij Transavia gooide ze het roer om en werkte ze als sales- en accountmanager in de cosmetica. Inmiddels geniet ze van haar plek in DUIN.
“Valencia was puur timing,” vertelt José. “San Francisco was toen al bijna helemaal uitverkocht, maar in Valencia hadden mijn man en ik nog keuze. We wilden per se op het westen, uitkijken over onze boot, het IJmeer en Amsterdam. En dat is gelukt. Ik zie zelfs de Rembrandttoren vanaf hier. Prachtig!”
Samen met haar man woonde José 25 jaar met veel plezier in Almere Buiten. “Maar toen we steeds vaker wandelden bij het strand en de haven, dachten we: het wordt tijd voor ons. We hebben twintig jaar een zeilboot in Marina Muiderzand gehad, dus we kenden het gebied al goed.”
Dat ze uiteindelijk in DUIN belandden, bleek ook buren en haar zus en zwager aan te steken. “Onze vrienden uit Almere Buiten zijn ook verhuisd naar Valencia. Mijn zus en zwager wonen inmiddels onder ons, en vrienden van ons wonen in Havana.”
Valencia: een warme gemeenschap
“We wonen aan het DUINplein. Dat was in het begin een puinhoop, maar het is zó mooi geworden,” vertelt José. “Elke laatste vrijdag van de maand hebben we een vrijmibo met bewoners, en af en toe organiseren we etentjes. Het is een heel sociale flat, met stellen, mensen alleen, jong en oud. Iedereen groet elkaar. Je loopt naar buiten, gaat op een bankje zitten en er wordt gewoon een praatje gemaakt. Het is een soort dorp.”
Ook favoriet: het restaurant Dunes, pal aan het plein. “Dat is echt mijn plek. Daar hebben we de vrijmibo’s van de flat. Je kunt er altijd terecht: koffie, lunch… alles is goed. En het terras ligt prachtig.”
Zwemmen bij zonsopkomst
Zwemmen in het IJmeer doet José inmiddels met een vaste groep ‘De Duindompelaars’. “Op een gegeven moment zei mijn buurman: er is een zwemgroep. Ik ben altijd al een zwemmer geweest, dus ik dacht: dat is wel leuk.”
Inmiddels is het vaste prik. “Er is een appgroep en er zijn altijd vijf of zes mensen die gaan, om half acht of half tien. Dan zeg je: wie gaat er mee? En dan hoor je: ik, ik, ik. In de winter dompelen we, in de zomer zwemmen we echt. Er is een steiger met een trappetje naar beneden. En als je wilt, kun je gewoon in je badjas terug naar de flat.”
Rust, gemak en vrijheid
Ook qua gemak zit het goed. “Met slecht weer kunnen we binnendoor naar de PLUS. En met een parkeergarage hoef je in de winter niet te krabben – dat is zó fijn. Alles is dichtbij: station Poort, grote steden, het strand.” José’s man was zeilinstructeur, hun zoon en kleinzoon hebben ook een zeilboot in de haven. “In de zomer komen ze vaak logeren. Dan halen ze een ontbijtje bij de PLUS, en gaan ze zwemmen, suppen en kiten. Heerlijk.”
Hoewel ze haar man onlangs verloor, koestert José haar plek in DUIN. “Het is een heel fijn gebied. Iedereen die hier komt en altijd een oordeel had over Almere, zegt: wauw, dit is een te gekke plek. Dit vind je echt nergens.”