Hoe begin je een verhaal zoals het onze? Laten we beginnen bij de feiten. Als ik, Roberto (1977, freelance journalist/copywriter), het heb over wij, dan heb ik het ook over mijn vrouw Helga (1975, art-director bij StudioFO), onze zoon Vincenzo (2010, dromer) en onze dochter Fehla (2012, grietje).

Wij gaan deze zomer vanuit de Staatsliedenbuurt in Amsterdam naar DUIN bij Almere. Of, zoals ik het vaker noem: aan het strand tegenover Muiderberg. Niet alleen omdat dit een beter referentiekader is voor de meesten – slechts een handvol mensen die ik spreek, rijdt wel eens op de A6, je begint het gesprek toch anders dan wanneer je zegt: ‘Ik ga naar Almere’. Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar niet zelden viel hoongelach me ten deel.

300 meter van het strand

Toch, als de mensen uitgelachen waren en hoorden hoe de vork in de steel zat, was de respons een stuk enthousiaster. ‘Dus als ik het goed begrijp, gaan jullie wonen in een duinhuis van 141 vierkante meter, op 300 meter van het strand en met uitzicht op een bos,’ concludeerde een vriendin recentelijk.

Daar komt het kortweg op neer. In opgespoten duinen, net over de Hollandse Brug – waar het Gooimeer overgaat in het IJmeer –  wonen wij een jaar lang voor gas, water en licht in het eerste huis van het project, waar 1600 woningen en 1400 appartementen verrijzen. Proefbewoners, een modelgezin zoals je wilt, die hun duinverhalen willen delen met nieuwsgierige toekomstige bewoners.

Waarom wij?

Waarom niet? Deze kans kwam op het juiste moment in elk geval. In de Staatsliedenbuurt, om de hoek bij de Westergasfabriek, groeien we uit ons appartement, dat we als verliefd stel kochten in 2008. Twee slaapkamers en vier hoog, zoals je begrijpt niet heel praktisch met een peuter en een dreumes. Niet dat het ruimtegebrek nijpend is, maar een groter woonoppervlak en meer gemak vooral zou meegenomen zijn.

Met onze wens van groter wonen met een tuin is het geen sinecure om in de stad een geschikte woning te vinden. In Amsterdam Noord lagen wat kansen, maar we bekeken ook al eens een huis in Wijk aan Zee. We staan er voor open om Vince en Fehla een jeugd te geven met iets extra’s: een bos, strand, zoiets.

Exodus

Op ‘t Duin is zowel strand als bos, op slechts een kwartier rijden van Amsterdam in plaats van dat halve uur naar Wijk aan Zee. Bovendien wonen we nu een stuk dichter bij onze ouders, ook niet onprettig, oppastechnisch. Haar ouders wonen in Drenthe, mijn ouders wonen in – toeval of niet – Flevoland, in de Noordoostpolder. Ik zie ook wel de charme van het  teruggaan naar mijn geboortegrond. Maar dan wel als pionier, zoals in de goede traditie van Flevoland.

Af en toe gaan we met ons viertjes kijken op de bouwplaats. Bij uitvoerder Rudwin Susanna en zijn mannen, die in razend tempo twee huizen en twee villa’s uit een duin stampen. Nu de zomer nadert, lonkt voor ons het strand. In dit feuilleton maken we jullie deelgenoot van ons unieke avontuur, onze uittocht uit de grote stad.