Mooi herfst is niet lelijk. Voor ons (ex-)stedelingen blijft het een rare gewaarwording om de wisseling van seizoenen zo expliciet mee te maken in DUIN. Natuurlijk kijken we nu al reikhalzend uit naar de zomer, laat daar geen misverstand over bestaan, maar de herfstkleuren zijn onvermijdelijk op het duin, in het bos en op het strand. En die zijn bij tijd en wijlen adembenemend.

Bovendien hebben we sinds de kort – met hulp van onze meer dan behulpzame buurman Peter – de terrasverwarming aangesloten onder onze terrasoverkapping. In combinatie met de buitenhaard is het nog altijd prima vertoeven buiten onder onze veranda.

[tsl_gallery id=’5997′ title=’no’ description=’no’]

Laatste loodjes

Daarnaast lijkt warempel licht aan het einde van de tunnel te verschijnen wat betreft het non-stop bouwen om ons heen van de afgelopen twee jaar. Maar, zoals bij zo veel dingen, is het darkest before the dawn.

Omdat om ons heen geen zwaar materieel meer voor de bouw van nieuwe huizen wordt rondgebracht, kunnen ze nu eindelijk beginnen aan het leggen van de definitieve weg door onze straat. Dat betekent door guitige houten paaltjes begrensde voetpaden aan beide zijden. Bovendien geen strikt noodzakelijk en daardoor weinig esthetisch, maar juist met schelpjes afgewerkt asfalt. Hier en daar zelfs een welgemikte boomstam om het duin/bos-gevoel te benadrukken.

Hoewel het einde van al dat bouwen om ons heen voor het grijpen ligt, moeten we nog even een paar maanden door de zure appel van een opengebroken straat – afgetopt met herfstige modderpoelen – en parkeerproblemen heen bijten.

[tsl_gallery id=’6001′ title=’no’ description=’no’]

Door een ringetje

Maar dan heb je ook wat, als die weg er eenmaal ligt. Onze ‘onderburen’ van de Duinvoetstraat (wiens huizen een meter of vier lager liggen dan het onze) hebben al zo’n voltooide straat, waarvan de aanleg wat vertraging opliep omdat ze problemen hadden met het riool. Die straat is om door een ringetje te halen, het vakantiegevoel dat wordt opgeroepen in DUIN wordt er alleen maar groter op.

Het blijft wonderlijk hoe snel het allemaal gegaan is eigenlijk. Twee jaar geleden woonden we hier in ons uppie en lag er, afgezien van de vier modelwoningen, alleen maar zand. Bij een laatste check zag ik dat inmiddels 329 mensen zich hebben aangesloten in onze Facebook-groep. Nu wonen die er nog niet allemaal, maar het zegt wel iets over de buurt die is ontstaan en hoe gezellig en divers het de komende tijd nog gaat worden.

[tsl_gallery id=’6004′ title=’no’ description=’no’]

De ruimte in

Vanzelfsprekend zitten we vaak binnen nu de winter nadert, maar dat wil niet zeggen dat we geen mooie dagen hebben. Dat we in alleen een jack naar het strand kunnen om Billie uit te laten. Of dat we op een mooie heldere avond naar met Vince en Fehla naar Sprookjesnacht kunnen.

Laatstgenoemde was op Stadslandgoed de Kemphaan, op een kwartiertje rijden van DUIN. Daar was de jaarlijkse nachtelijke boswandeling uitgezet, met fakkels, en waar plaatselijke jeugd in de open lucht het sprookje Rapunzel uitbeeldde via theater en dans. Daarna keken we door telescopen van een heuse sterrenwacht de ruimte in, iets wat zeer tot de verbeelding sprak bij niet alleen onze kinderen.

Kortom, mooie herfst tot dusver. Laat die winter maar komen, hopelijk dit jaar wel met een dik pak sneeuw, zodat we eindelijk onze sleetjes kunnen gebruiken op de duinen en heuvels om ons heen.