De avond voordat we op vakantie gingen in onze prachtige gloednieuwe derdehandse camper, liepen we een stel met een baby tegen het lijf. Kennelijk had zij ons al eens gemaild over scholen en crèches in de buurt (die vraag die we het vaakst krijgen van potentiële kopers), maar het was nu voor het eerst dat we ze zagen. Zij woonden ook in Amsterdam en ook zij waren in een kampeerauto, een Volkswagen, en Vince kon niet geloven dat zo’n busje ook een camper was. Genoeg reden kortom om een praatje te maken met het stel van onze leeftijd.

Bleek dus dat ze zojuist hadden getekend voor een huis in de derde fase en dat ze ergens volgend jaar ook in Duin komen wonen. De derde fase alweer inderdaad, fase 1 zit er zo goed als op en fase 2 nadert ook al zijn einde. Van prachtige vergezichten zijn we binnen een jaar in een heus straatbeeld terecht gekomen.

[tsl_gallery id=’3649′ title=’no’ description=’no’]

Weemoed en spanning

En zo kan het dat wanneer we terug zijn van vakantie, dat er meer mensen op ’t duin wonen. Nu zijn we de laatste maanden al wel gewend dat er mensen zijn hiero, maar zo tegen tienen was het altijd weer de stilte en eenzaamheid die het overnamen. Maar over een week of twee zijn we niet meer de enige die de nacht doorbrengen op ’t duin.

Vrienden die een half jaartje niet geweest zijn, weten niet wat ze zien wanneer ze de parkeerplaats bij ons opdraaien. We betrappen ons erop dat we soms met weemoed aan die tijd van een jaar terug terugdenken. Geen omgevingsgeluid, althans alleen wanneer ons dat uitkwam.

Toch is er ook gezonde spanning, voor de buren die we krijgen, de gemeenschap die gaat ontstaan. Auto’s rijden nu af en aan, aannemers doen hun werk. Tja, en dan mogen de nieuwe buren zich eveneens gelukkig prijzen dat ze kans maken om ’s ochtends in het bos een moeder hert met twee reetjes in het bos te zien.

[tsl_gallery id=’3674′ title=’no’ description=’no’]

Je komt nog eens ergens

Potentiële bewoners kunnen we wat scholen betreft gerust stellen, want ik zei laatst gekscherend tegen een nieuwe buur dat hier meer scholen dan kinderen zijn. Niet dat er scholen leeg staan, maar er is volop keuze. Wij zijn bijvoorbeeld meer dan tevreden over de Montessori-school de Cascade in Poort, op pakweg drie minuten fietsen van ’t duin. De school grenst aan een groot schoolplein waarvan meerdere scholen gebruik gemaken en tijdens het eindfeest van Vince was het daar een gezellige boel, met springkussens, schmink en ouders die hun eigen hapjes hadden gemaakt.

Voor zijn premature verjaardagsfeestje met schoolmaatjes – Vince is in de zomervakantie jarig – zijn we met vijf vriendjes en Vince naar de Oostvaardersplassen gereden, waar we hadden afgesproken met een boswachter die, bepakt met schepnetjes en andere geinige dingetjes de jongens kikkertjes, stekelbaarsjes en salamanders liet vangen, in een bakje stopte om ze met een loep te bekijken en vervolgens weer vrij te laten. Ja ja, je komt nog eens ergens als je niet meer in de stad woont.

Alors, ik brei er een eind aan, zodat we fris op vakantie kunnen met onze Bessie. Fijne vakantie iedereen en voor onze buren: Zet ‘m op met verhuizen en we zien jullie op ’t duin!